این از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 71

1 این بیابان خود ندارد پا و سر بی‌جواب نامه خستست آن پسر

2 کای عجب چونم نداد آن شه جواب با خیانت کرد رقعه‌بر ز تاب

3 رقعه پنهان کرد و ننمود آن به شاه کو منافق بود و آبی زیر کاه

4 رقعهٔ دیگر نویسم ز آزمون دیگری جویم رسول ذو فنون

5 بر امیر و مطبخی و نامه‌بر عیب بنهاده ز جهل آن بی‌خبر

6 هیچ گرد خود نمی‌گردد که من کژروی کردم چو اندر دین شمن