گویند در عمارت از ادیب الممالک فراهانی مقطع 194

1 سپیده دم چو در آغاز سال و ماه عرب گرفت مار سیه مهره سپید بلب

2 یکی سیه قصب داشت گیتی اندر بر دریده گشت گریبان آن سیاه قصب

1 نگین خاتم جم داشت لعل فرخ تو سزای دست همایون شه بد آن گوهر

2 ازین قبل ز پی بوسه بر لب تو نهاد بلند دست خود آن شهریار نام آور

1 ای بسته پس طاعت یزدان کمر خویش تا ساخته کار دو جهان از هنر خویش

2 حاجت بمه و مهر و سپهرت نبود زانک روشن شده چرخ تو ز شمس و قمر خویش