سجده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 65

1 سجده کردند و بگفتند ای کریم دور بادا از تو رنجوری و بیم

2 پس برون جستند سوی خانه‌ها همچو مرغان در هوای دانه‌ها

3 مادرانشان خشمگین گشتند و گفت روز کتاب و شما با لهو جفت

4 عذر آوردند کای مادر تو بیست این گناه از ما و از تقصیر نیست

5 از قضای آسمان استاد ما گشت رنجور و سقیم و مبتلا

6 مادران گفتند مکرست و دروغ صد دروغ آرید بهر طمع دوغ

7 ما صباح آییم پیش اوستا تا ببینیم اصل این مکر شما

8 کودکان گفتند بسم الله روید بر دروغ و صدق ما واقف شوید