از کمی پیوسته باید بیشی از واعظ قزوینی غزل 511

1 از کمی پیوسته باید بیشی خود خواستن میفزاید روشنایی شمع را از کاستن

2 کعبتین آسا درین دیرین بساط ششدری نقش کس تا می نشیند، بایدش برخاستن

3 تا شوی ممتاز، در اصلاح کار خود بکوش میدهد بر سرفرازی نخل را پیراستن

4 زیب و زینت نیکمردان را همان نیکی بس است حسن کامل فارغست از منت آراستن

5 پای بند این جهان را، لاف آزادی خطاست از سر خس نیست ممکن شعله را برخاستن

6 خودنمایی ناقصان را موجب رسواییست میشود پیدا قد کوتاه در برخاستن

7 جرم را واعظ در آن درگاه روی دیگر است عذر تقصیرم، همان تقصیر خواهد خواستن