خیالی بخارایی

تا راهروان در حرم دل از خیالی بخارایی غزل 141

غزل 141 ام از 399 غزلیات

خانه / خیالی بخارایی / دیوان اشعار خیالی بخارایی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 141

1 تا راهروان در حرم دل نرسیدند در وادیِ مقصود به منزل نرسیدند

2 ارباب طلب جز به قبول نظر از عشق مقبول نگشتند و به قابل نرسیدند

3 تا رخت هوس پاک به دریا نفکندند زاین ورطهٔ خون خوار به ساحل نرسیدند

4 آن ها که جز این راه شدند از پیِ مقصود بسیار دویدند و به حاصل نرسیدند

5 آخر برسید از ره توفیق خیالی جایی که رفیقان به دلایل نرسیدند

خیالی بخارایی

شعر شعر کهن غزل خیالی بخارایی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از خیالی بخارایی

1 اوّل استادی که عشق و حسن را تقسیم کرد عاشقان را صبر و خوبان را جفا تعلیم کرد

2 طوبی قدّ تو را از راست بینان هر که دید در سرافرازی بر او قدّ تو را تقدیم کرد

1 تا به معنی اهل صورت دم ز آب و گل زدند جان گدازان سکّهٔ محنت به نام دل زدند

2 در مقام غم چو بزم امتحان آراست عشق خویش را ارباب دل بر شربت قاتل زدند

1 تا زلف رهزن تو ز عنبر کمند کرد مشّاطه اش گرفت به دزدی و بند کرد

2 دل را غمت به علّت قلبی نمی خرید لیکن چو دید داغ تو بروی پسند کرد

شاعر شعر تا راهروان در حرم دل نرسیدند خیالی بخارایی می باشد.

این شعر در قرن 9 سروده شده است.

قالب شعر تا راهروان در حرم دل نرسیدند غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه است.

شعربعدی

399 / 141

شعرقبلی

بنر