مرا قلاش می‌خوانند، از عطار نیشابوری غزل 481

1 نور ایمان از بیاض روی اوست ظلمت کفر از سر یک موی اوست

2 ذره ذره در دو عالم هر چه هست پرده‌ای در آفتاب روی اوست

1 در سرم از عشقت این سودا خوش است در دلم از شوقت این غوغا خوش است

2 من درون پرده جان می‌پرورم گر برون جان می کند اعدا خوش است

1 دولت عاشقان هوای تو است راحت طالبان بلای تو است

2 کیمیای سعادت دو جهان گرد خاک در سرای تو است

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند