1 سزد که سجده کنند، ای برهمن عجمی همه بتانت که محراب چشم هر صنمی

2 در آب و آینه بینی همیشه صورت خویش که آفتاب پرستی و بت پرستی همی

3 همه ولایت روی تو یاغی ست مگر سواد خطه تو اندکی قلمی

4 به فرق تاج زمرد برآر چون طاووس درآ به جلوه که طاووس هندی، ای عجمی

5 برون کشم رگ جان، بهر چه کشم بارش ز عشق تو که نه از لات سومنات کمی

6 دریغ نیست که سوزند هندوان خود را ز دوستیست که چون سومنات محترمی

7 نموده می شود آفاق، در صفای تنت تو آبگینه هنری نه ای که جام جمی

8 سیاه تخته هندو بود سفید رخم تو از سیاهی هند ز سفیدیی رقمی

9 چو گشت خسرو جادو زبون غمزه تو به خواب بستنش افسون هندیی چه دمی؟