این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 67

1 این طبیبان بدن دانش‌ورند بر سقام تو ز تو واقف‌ترند

2 تا ز قاروره همی‌بینند حال که ندانی تو از آن رو اعتلال

3 هم ز نبض و هم ز رنگ و هم ز دم بو برند از تو بهر گونه سقم

4 پس طبیبان الهی در جهان چون ندانند از تو بی‌گفت دهان

5 هم ز نبضت هم ز چشمت هم ز رنگ صد سقم بینند در تو بی‌درنگ

6 این طبیبان نوآموزند خود که بدین آیاتشان حاجت بود

7 کاملان از دور نامت بشنوند تا به قعر باد و بودت در دوند

8 بلک پیش از زادن تو سالها دیده باشندت ترا با حالها