مروت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2528

1 مروت نیست در سرها که اندازند دستاری کجا گیرد نظام ای جان به صرفه خشک بازاری

2 رها کن گرگ خونی را که رو نارد بدان صیدی رها کن صرفه جویی را که برناید بدین کاری

3 چه باشد زر چه باشد جان چه باشد گوهر و مرجان چو نبود خرج سودایی فدای خوبی یاری

4 ز بخل ار طوق زر دارم مرا غلی بود غلی وگر خلخال زر دارم مرا خاری بود خاری

5 برو ای شاخ بی‌میوه تهی می‌گرد چون چرخی شدستی پاسبان زر هلا می‌پیچ چون ماری

6 تو زر سرخ می‌گویش که او زرد است و رنجوری تو خواجه شهر می‌خوانش که او را نیست شلواری

7 چرا از بهر همدردان نبازم سیم چون مردان چرا چون شربت شافی نباشم نوش بیماری

8 نتانم بد کم از چنگی حریف هر دل تنگی غذای گوش‌ها گشته به هر زخمی و هر تاری

9 نتانم بد کم از باده ز ینبوع طرب زاده صلای عیش می‌گوید به هر مخمور و خماری

10 کرم آموز تو یارا ز سنگ مرمر و خارا که می‌جوشد ز هر عرقش عطابخشی و ایثاری

11 چگونه میر و سرهنگی که ننگ صخره و سنگی چگونه شیر حق باشد اسیر نفس سگساری

12 خمش کردم که رب دین نهان‌ها را کند تعیین نماید شاخ زشتش را وگر چه هست ستاری