دولتی نیست به از تیغ تو بیباک از واعظ قزوینی غزل 43

1 دولتی نیست به از تیغ تو بیباک مرا سرنوشتی نبود جز خم فتراک مرا

2 آنچنان گشته ام از ضعف، که بعد از مردن رستن سبزه،برون آورد از خاک مرا

3 هر نفس آب حیاتی کشم از تیغ کسی به رخ دل در فیضی است ز هر چاک مرا

4 نه چنان بر سر کوی تو ز خود گم گشتم که به غربال توان یافت از آن خاک مرا

5 بسکه کوتاه بود روز وصالش واعظ ترسم از جیب به دامن نرسد چاک مرا