دامی نهاده آنمه از زلف از اهلی شیرازی غزل 1269

1 دامی نهاده آنمه از زلف تاب داده صیاد وار چشمش خود را بخواب داده

2 دشنام تلخ بوده او را جواب اگر هم صد ره سلام ما را یکره جواب داده

3 زان مست گریه ام من کز آن دو لعل میگون خونابه دلم را رنگ شراب داده

4 با زهر چشمش ایدل نوش لبش چه جویی پیکان غمزه بنگر کز زهر آب داده

5 گر استخوان عاشق بو کرده سگ پس از مرگ از سوز داغ عشقش بوی کباب داده

6 هرچند بت پرستم جویم بهشت وصلش کز دوزخ فراقم عمری عذاب داده

7 از خنده های نوشین جان داده عاشقانرا اهلی چه کرده کو را زهر عتاب داده