ای روی همچو ماهت یک پرده از عطار نیشابوری غزل 712

1 ای روی همچو ماهت یک پرده بر گرفته جان های بی قراران فریاد در گرفته

2 در پیش نور رویت پیران شست ساله با صد هزار خجلت ایمان ز سر گرفته

3 عشقت به دلربایی بگشاده دست بر ما ناگاه جان و دل را بس بی خبر گرفته

4 دل هر دم از فراقت داغی دگر کشیده جان هر دم از کمالت راهی دگر گرفته

5 از بس که رهزنانند اندر رهت ز غیرت هر ذره ذرهٔ تو صد راه بر گرفته

6 چون آفتاب رویت بر جان فکند پرتو عشقت به جان رسیده دل را به‌در گرفته

7 عشق تو چون همایی پر بر کشیده از هم جان‌های عاشقان را در زیر پر گرفته

8 مستان عشق هر شب همچون صبوح خیزان بر آرزوی رویت راه سحر گرفته

9 آنجا که حسن رویت بوی نمک نموده صحرای هر دو عالم خون جگر گرفته

10 عطار در غم تو شادی هر دو عالم هم از نظر فکنده هم مختصر گرفته