از بخل درین سرا کسی میر از اهلی شیرازی رباعی 302

1 چون به زنجیر محبت بسته یی پای مرا عفو باید کردنت دیوانگی های مرا

2 من بسر گر میروم جرمی ندارم زانکه تو هر دم آتش می فروزی دیگ سودای مرا

1 روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما سایه رحمت او کم نشود از سر ما

2 یکدم ای عمر از درما نیز درآی پیش از آن دم که عجل حلقه زند بر درما

1 آه کز دست دل این سینه ریش است مرا هر بلایی که بود از دل خویش است مرا

2 من که بیگانه ز خویشم ز غم و محبت هجر چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا