جهان جوان ز بهار و خزان از اهلی شیرازی غزل 232

1 جهان جوان ز بهار و خزان پیری ماست کنون بساغر می وقت دستگیری ماست

2 تو مست عیش و فقیران غبار غم دارند ترا چه غم ز غبار غم و فقیری ماست

3 وصال چشمه خورشید سایه تابش نیست مگو که دوری از آب حیات سیری ماست

4 اگر چو ذره دلیریم پیشت ای خورشید هم از حمایت مهر تو این دلیری ماست

5 خلاص ما ز اسیری مباد تا به ابد اگر مراد توای دوست در اسیری ماست

6 سخن ز وصف جوانان دلپذیر مگوی اگر مراد تو ناصح سخن پذیری ماست

7 غم از قیری ما نیست ذره وش اهلی که آفتاب در آن کو بصد حقیری ماست