کشد کلفت ز دنیا کم، بود از واعظ قزوینی غزل 385

1 کشد کلفت ز دنیا کم، بود هرکس به تمکین تر ازین رو آب را از خاک باشد جبهه پرچین‌تر

2 بود منعم ز زر خوشحال و، ما از بی‌زری ناخوش ز زر گل رعنا بود از پشت رنگین‌تر

3 به راه بندگی، دنیا مددکار است سالک را که از آلودگی با خاک، گردد آب زورین‌تر

4 بود کوتاه عمری، کان بود با پیچ و تاب غم که گردد نارساتر زلف چون گردید پرچین‌تر

5 به قدر طاقت خود فیض از جانان برد هرکس شود از مهر، گل بی‌رنگ‌تر، یاقوت رنگین‌تر

6 سبک‌روحی طلب، تا تشنه وصلت بود هرکس گوارا نیست هر آبی که در وزنست سنگین‌تر

7 به چشم هرکه او لذت‌شناس بندگی باشد به یاد دوست بیداری بود از خواب شیرین‌تر

8 مکن امسال خود واعظ تلف در فکر آینده که تا وادیده‌ای پار است و پارین، بلکه پارین‌تر!