جهان، جان فشاند چو روی از اثیر اخسیکتی غزل 79

1 جهان، جان فشاند چو روی تو بیند نه روی تو، گر خاک گوی تو بیند

2 نه بیند صبا رنگ گل با رخ تو وگر نیز، بیند به روی تو بیند

3 سمن زار جان، چون سحر خوش بخندد چو خورشید گلرنگ خوی تو بیند

4 دل و دیده را دایم این کار باشد که سوی تو پوید بسوی تو بیند

5 مبیناد رویت اثیر ار نه چشمش دو عالم به یک تار موی تو بیند