عالم از سیل فنا گرچه خطرها از اهلی شیرازی غزل 497

1 عالم از سیل فنا گرچه خطرها دارد هرکه در عالم مستی است چه پروا دارد

2 غم عالم بهل ایخواجه غم خویش بخور ز آنکه عالم چه غم از ننک و بد ما دارد

3 ساقی مهوش و یک شیشه می و گوشه امن هرکه افزود بر اینها سر غوغا دارد

4 چون کس امروز نداند که سر آرد یا نه ابله است آنکه چو زاهد غم فردا دارد

5 اهلی دلشده چونشمع بسی سوخته است تاکنون در نظر اهل دلان جا دارد

6 نظر بکعبه و مسجد دل از در تو نکرد که هرزه گرد بود گر بهر دری باشد

7 کنون که اهلی ما راست بیوفایی کار نه کار او بود این کار دیگری باشد