ای جهان چشم سیاهت از امیرخسرو دهلوی غزل 1738

1 ای جهان چشم سیاهت بسته فتنه خود را به پناهت بسته

2 آسمان دست مه از رشته صبح پیش آن روی چو ماهت بسته

3 غم پیچیده مرا چون طومار پس به تعویذ کلاهت بسته

4 دیده ره داد ترا اندر چشم خون دل آمده راهت بسته

5 دل من غرقه خون است که شد در سر زلف دو تاهت بسته

6 خواب گر چشم جهان می بندد ماند از آن چشم سیاهت بسته

7 خطت آورد سپه بر من و شد مه به فتراک سپاهت بسته

8 جان برآرم ز زنخدان تو، تا نشد از خط سر چاهت بسته