باد نوروز چو دنباله از امیرخسرو دهلوی غزل 230

1 باد نوروز چو دنباله جان ما داشت دل ما را اثری بوی کسی شیدا داشت

2 از کجا گشت پدید، این همه خوبان، یارب آسمان، این چه بلا بود که بهر ما داشت؟

3 عشق بنشست به جان، خانه دل کرد خراب که من سوخته را بر سر این سودا داشت؟

4 خلق گویند که گر جانت به کار است، مبین چه کنم چون نتوانم دل خود بر جا داشت

5 نرود باغ، کزان دیده که دیدت خسرو نتواند به گل و لاله نازیبا داشت