باد نوروز آمد و درهای از امیرخسرو دهلوی غزل 1132

1 باد نوروز آمد و درهای بستان کرده باز گل جهانی را به روی خویش خندان کرده باز

2 غنچه بهر صد درم گل را به زندان کرده بود زر بداد آن گه صبا و قفل زندان کرده باز

3 در عرق شد غنچه از گرما و تنگ آمد ز خویش باد خوش می آید، از گرما گریبان کرده باز

4 چرخ گردان بهر ما را ساخت از گل کوزه ها ابر آن گه کوزه ها بر آب حیوان کرده باز

5 بالش سلطان گل در بارجای شاخ بین کو ز بهر بار دادن چتر سلطان کرده باز

6 چند سوزی زلف سنبل، بینی، ای نرگس، ترا آرزوی دیدن خواب پریشان کرده باز

7 یارب، این ابر است در صحن چمن گوهر افشان؟ یا شهنشاه جهان دست زر افشان کرده باز

8 تا ز خسرو دست گیری یافت در مدحش قلم از سخن گفتن زبان بر در عمان کرده باز