باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت از مولانا رباعی 223

1 تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم سرگشته و پابرجا ماننده پرگارم

2 ماننده مریخی با ماه و فلک خشمم وز چرخ کله زرین در ننگم و در عارم

1 ای دشمن روزه و نمازم وی عمر و سعادت درازم

2 هر پرده که ساختم دریدی بگذشت از آنک پرده سازم

1 با هستی و نیستیم بیگانگی است وز هر دو بریدیم نه مردانگی است

2 گر من ز عجایبی که در دل دارم دیوانه نمی‌شوم ز دیوانگی است

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو