هوا خوش است و مرا بی رخ تو از اهلی شیرازی غزل 316

1 هوا خوش است و مرا بی رخ تو دل خوش نیست هوای خوش چکند هرکه خاطرش خوش نیست

2 گل جمال تو شد تا چراغ بزم افروز چو لاله نیست دلی کز غمت در آتش نیست

3 اگر پری طلبم چون تو آدمی نبود در آدمی نگرم چون تو کس پریوش نیست

4 بپوش بهر خدا زلف همچو ز نارت که نیست هیچ مسلمان کزو مشوش نیست

5 بسر نرفت بهاری که بی تو اهلی را خزان چهره بخون جگر منقش نیست