این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1467

1 این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم یک لحظه پری شکلم یک لحظه پری خوانم

2 در آتش مشتاقی هم جمعم و هم شمعم هم دودم و هم نورم هم جمع و پریشانم

3 جز گوش رباب دل از خشم نمالم من جز چنگ سعادت را از زخمه نرنجانم

4 چون شکر و چون شیرم با خود زنم و گیرم طبعم چو جنون آرد زنجیر بجنبانم

5 ای خواجه چه مرغم من نی کبکم و نی بازم نی خوبم و نی زشتم نی اینم و نی آنم

6 نی خواجه بازارم نی بلبل گلزارم ای خواجه تو نامم نه تا خویش بدان خوانم

7 نی بنده نی آزادم نی موم نه پولادم نی دل به کسی دادم نی دلبر ایشانم

8 گر در شرم و خیرم از خود نه‌ام از غیرم آن سو که کشد آن کس ناچار چنان رانم