دمی که همنفسان گرم گفتگو از اهلی شیرازی غزل 1079

1 دمی که همنفسان گرم گفتگو بینم من از کناره به دزدیده روی او بینم

2 لطیفه هاست.... گشایم از رخ تو زلف و مو بمو بینم

3 چنین کز آینه ام زرد رو من بیمار مگر که خویشتن از باده سرخ رو بینم

4 رقیب حمل جفا میکند ولی لطفست هر آن ستم که از آن شوخ تند خو بینم

5 به آرزوی دل خود عجب رسد اهلی که در دلش ز تو هردم صد آرزو بینم

6 چون شمع فروغ دل ما ز آتش آهست ما زنده ازین دود دل و آتش آهیم

7 ز آسوده دلی بر در میخانه چو اهلی شاهنشه وقتیم و سگ بنده شاهیم