تابِ رویت رونق خورشید از خیالی بخارایی غزل 126

1 تابِ رویت رونق خورشید عالم‌تاب برد خندهٔ لعل تو آب گوهر سیراب برد

2 از شب زلف تو شد افسانهٔ بختم دراز نرگس مست تو را در عین مستی خواب برد

3 گه گهی کردی خیال خواب بر چشمم گذر چونکه سیل اشک آمد آن گذر را آب برد

4 هر دلی کز دست تاراج غمت جان برده بود طرّهٔ طرّار زلفت در شب مهتاب برد

5 آه از دست جفای زلف تو کاو عاقبت پنجهٔ بخت خیالی را به بازی تاب برد