آفتاب خوشی هویدا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 267

1 آفتاب خوشی هویدا گشت شب نهان شد چو روز پیدا گشت

2 چشم ما قطره قطره آب بریخت جو به جو شد روان و دریا گشت

3 در هزار آینه یکی بنمود یک مسمی هزار اسما گشت

4 غیر دلبر نیافت این دل ما گرچه در جستجو به هرجا گشت

5 در خرابات می کند دستان هرکه در عشق بی سر و پا گشت

6 او که عالم مسخر او بود خود بیامد مسخر ما گشت

7 رند مستی نیافت همچون ما طالب ارچه به زیر و بالا گشت

8 عقل می گشت گرد میخانه دید مستی ما ز در واگشت

9 نعمت الله چون ظهوری کرد صورت و معنئی مهیا گشت