خورشید اوج عزت خوبان ماه از اهلی شیرازی غزل 440

1 خورشید اوج عزت خوبان ماه رویند معراج خاکساران این بس که خاک کویند

2 خامان ز عشق یوسف لافند چون زلیخا من عاشق خموشم مردان ز خود نگویند

3 از عاشقان گریزان ایگل مشو که ایشان می بر لب و ننوشند گل بر کف و نبویند

4 روی تو ای پریوش گر نیست رهزن عقل بس عاشقان مجنون دیوانه از چه رویند

5 لب تشنگان کز آن لب دارند در دل آتش گر تشنه شان بسوزی آب از خضر نجویند

6 از سجده بتان شد اهلی رخ تو پرخون باشد دو چشم گریان روی تو باز شویند

7 غیبت رندان نگنجد در درون اهل دل دم مزن اهلی که پاکان صفا آیینه‌اند