خورشید را به سایهٔ شب از خواجوی کرمانی غزل 359

1 خورشید را به سایهٔ شب در نشانده‌اند شب را بپاسبانی اختر نشانده‌اند

2 چیپور را ممالک فغفور داده‌اند مهراج را بمسند خان برنشانده‌اند

3 تا خود چه دیده‌اند که چیپال هند را ترکان بپادشاهی خاور نشانده‌اند

4 همچون مگس بتنگ شکر برنشسته است خالی که برعقیق چو شکر نشانده‌اند

5 گوئی که دانه‌ئی بقمر برفشانده‌اند یا مهره‌ای ز غالیه در خور نشانده‌اند

6 یا خازنان روضهٔ رضوان بلال را در باغ خلد برلب کوثر نشانده‌اند

7 گفتم که خال همچو سیه دانهٔ ترا برقرص آفتاب چه در خور نشانده‌اند

8 گفتا بروم خسرو اقلیم زنگ را گوئی که بر نیابت قیصر نشانده‌اند

9 برخیز و باده نوش که مستان صبح خیز آتش به آب دیدهٔ ساغر نشانده‌اند

10 خون جگر که بر رخ خواجو چکیده است یاقوت پاره‌ئیست که در زر نشانده‌اند