سر رشته غم دل چون شمع جانگدازست از اهلی شیرازی غزل 301

1 سر رشته غم دل چون شمع جانگدازست کوته کنم حکایت کاین قصه بس درازست

2 او همچو سرو سرکش من خاک ره چو سایه آن رسم ناز و شوخی وین شیوه نیازست

3 آن سرو ناز، کاری نگشاید از نیازم تا من نیاز دارم او در مقام نازست

4 در کوی بت پرستان خاموش باش زاهد کانجا می حقیقت در ساغر مجازست

5 مارا بحسن صورت مجنون نساخت آن مه محمود را محبت با سیرت ایازست

6 گردون گرت نماید از حقه مهره مهر بازی مخور که گردون تا هست حقه بازاست

7 گر گنج وصل خواهی لب تشنه دار اهلی یعنی کلید این در دردست اهل رازست