غم و فرح بمن می پرست میگذرد از اهلی شیرازی غزل 651

1 غم و فرح بمن می پرست میگذرد که در دو صاف جهان هر چه هست می گذرد

2 نه آنچنان گذرد عیش ما که میخواهیم ولی بهمت رندان مست می گذرد

3 چو بخت نیست به شیرین کجا رسد فرهاد درین معامله کی زوردست می گذرد

4 دلم چو غنچه ازان گل چه طرف بر بندد که چون نسیم بقصد شکست می گذرد

5 عجب که خانه عاشق نیفتد از بنیاد که سیل گریه اش از پای بست می ذرد

6 نشسته یی بدر صبر تا به کی اهلی بپای خیز که کار از نشست می گذرد