دود چراغ خوردنم کرد چو از اهلی شیرازی غزل 1268

1 دود چراغ خوردنم کرد چو لاله دل سیه گل ندهد بغیر از این آب و هوای خانقه

2 مومن و بت پرست را کعبه و دیر قبله شد کافرم ار مرا بود غیر در تو قبله گه

3 گرچه بجستجوی مه فتنه شوند مرد و زن گر تو به بام بر شوی کس نکند نگه به مه

4 هرکه شراب میخورد بیرخ ساقیی چو تو عمر عزیز میکند در سر کار می تبه

5 ای تو بهشت عاشقان حسن تو شد قیامتی وه وه ازین جمال تو این چه خطست و چهره وه

6 گر مه و آفتاب من دیده ام از هوای تو در صف عاشقان تو روسیهم ازین گنه

7 اهلی از آنپری مکن چشم بحال خویشتن ترسمت از نظر رود تا تو بخود کنی نگه