دامن گل ز ابر پر گهر از امیرخسرو دهلوی غزل 352

1 دامن گل ز ابر پر گهر است باغ را زیب و زینت دگر است

2 غنچه بر باد داد دل، چو گشاد چشم بر گل که مو به روی فر است

3 به یکی جام کش رسید از دور نرگس افتاده مست و بی خبر است

4 همه از سرو می برد بلبل نیک یکبارگی بلند پر است

5 هر چه تسخیر کیف یحیی الارض خواند بلبل به خط سبزه در است

6 گل ورق راست کرده از شبنم مهره آن ورق همه گهر است

7 دوستان را کنون ز بهر نشاط جانب باغ و بوستان گذر است

8 ورق گل اگر لطیف افتاد خط سبزه ازان لطیف تر است

9 نرود سوی باغ خسرو، ازآنک باغ او بزم شاه نامور است