سیمرغ وقت بود، ولیکن ز از عمعق بخاری قطعه‌ 21

1 جهان چو چشم نگاران خرگهی گردد که از خمار شبانه نشاط خواب کنند

1 گله ها دارم و نگویم از آنک عشق را مهر بر دهن باشد

2 عاشقان را چو کرم ابریشم جامه هم گور و هم کفن باشد

1 ای نگار، ازبس که اندر دلبری دستان کنی هر زمان ما را به عشق خویش سرگردان کنی

2 عاشقی با تو خطر کردن بود با جان خویش زانکه نپسندی تو دل تنها و قصد جان کنی

1 آن سبزه که از عارض او خاسته شد تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد

2 در باغ رخش بهر تماشای دلم گل بود و بسبزه نیز آراسته شد

1 ای عارض تو چون گل و زلف تو چو سنبل من شیفته و فتنه آن سنبل و آن گل

2 زلفین تو قیریست بر انگیخته از عاج رخسار تو شیریست بر آمیخته بامل