دوش چون در شکن طرهٔ شب از خواجوی کرمانی غزل 366

1 دوش چون در شکن طرهٔ شب چین دادند مژدهٔ آمدن آن صنم چین دادند

2 بیدلانرا سخنی از رخ دلبر گفتند بلبلانرا خبری از گل نسرین دادند

3 باسیران بلا ملک امان فرمودند بفقیران گدا گنج سلاطین دادند

4 عطر مجنون همه از سنبل لیلی سودند کام خسرو همه از شکر شیرین دادند

5 سوز پروانه دگر در دل شمع افکندند مهر اورنگ بگلچهر خور آئین دادند

6 خضر را آگهی از آب حیات آوردند نامهٔ ویس گلندام برامین دادند

7 روی اقبال بسوی من مسکین کردند شادی گمشده را با من غمگین دادند

8 بسها پرتوی از نور قمر بخشیدند بگیا نکهت انفاس ریاحین دادند

9 جان بشکرانه ده ایدل که کنون خواجو را کام دل زان لب جان‌پرور شیرین دادند