دوش از جنابِ آصف پیکِ بشارت از حافظ شیرازی غزل 171

1 دوش از جنابِ آصف پیکِ بشارت آمد کز حضرتِ سلیمان عشرت اشارت آمد

2 خاکِ وجود ما را از آبِ دیده گِل کن ویرانسرایِ دل را گاهِ عمارت آمد

3 این شرحِ بی‌نهایت کز زلفِ یار گفتند حرفیست از هزاران کاندر عبارت آمد

4 عیبم بپوش زنهار ای خرقهٔ می آلود کان پاکِ پاکدامن بهرِ زیارت آمد

5 امروز جایِ هر کس پیدا شود ز خوبان کان ماهِ مجلس افروز اندر صدارت آمد

6 بر تختِ جم که تاجش معراج آسمان است همت نگر که موری با آن حقارت آمد

7 از چشمِ شوخش ای دل ایمانِ خود نگه دار کان جادویِ کمانکش بر عزمِ غارت آمد

8 آلوده‌ای تو حافظ فیضی ز شاه درخواه کان عنصرِ سَماحت بهرِ طهارت آمد

9 دریاست مجلسِ او دَریاب وقت و دُر یاب هان ای زیان رسیده وقتِ تجارت آمد