گه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 102

1 زهی قدرت از عالم فکر برتر وجود تو بر فرق ایام افسر

2 جلال تو از فکرت عقل بیرون کمال تو از مدرج وهم بر تر

1 منم که جز بمدیح تو هیچ دم نزنم بجز بقوت تو گوی مدح و دم نزنم

2 سرای ضرب سخن زان مسلمست مرا که جز بنام شهنشاه دین درم نزنم

1 باد بهار رخت بصحرا همی کشد در صحن باغ مفرش دیبا همیکشد

2 نوروز میکشد ز ستبرق بباغ فرش یارب که چون لطیف و چه زیبا همیکشد