صنما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2376

1 صنما از آنچ خوردی بهل اندکی به ما ده غم تو به توی ما را تو به جرعه‌ای صفا ده

2 که غم تو خورد ما را چه خراب کرد ما را به شراب شادی افزا غم و غصه را سزا ده

3 ز شراب آسمانی که خدا دهد نهانی بنهان ز دست خصمان تو به دست آشنا ده

4 بنشان تو جنگ‌ها را بنواز چنگ‌ها را ز عراق و از سپاهان تو به چنگ ما نوا ده

5 سر خم چو برگشایی دو هزار مست تشنه قدح و کدو بیارند که مرا ده و مرا ده

6 صنما ببین خزان را بنگر برهنگان را ز شراب همچو اطلس به برهنگان قبا ده

7 به نظاره جوانان بنشسته‌اند پیران به می جوان تازه دو سه پیر را عصا ده

8 به صلاح دین به زاری برسی که شهریاری ملک و شراب داری ز شراب جان عطا ده