شوری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3002

1 شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته‌ای پرنور کن تو خیمه و خرگه چه شسته‌ای

2 آگاه نیستند مگر این فسردگان از آتش تو ای بت آگه چه شسته‌ای

3 آتش خوران ره به سر کوی منتظر با مردمان زیرک ابله چه شسته‌ای

4 دل شیر بیشه‌ست ولیکن سرش تویی دل لشکر حقست و تویی شه چه شسته‌ای

5 ای جان تیزگوش تو بشنو هم از درون هم ره به توست بر سر هر ره چه شسته‌ای

6 هین کز فراخنای دلت تا به عرش رفت هیهای وصل و خنده و قهقه چه شسته‌ای

7 دی بامداد دامن جانم گرفت دل کان جان و دل رسید تو آوه چه شسته‌ای

8 دولاب دولتست ز تبریز شمس دین درزن تو دست‌ها و در این ره چه شسته‌ای