نقش پای او که محراب دعا از اهلی شیرازی غزل 904

1 نقش پای او که محراب دعا می یابمش سجده شکری کنم در هر کجا می یابمش

2 زهره دیدن ندارم از جفای خوی او گرچه با خود باز در عین وفا وی یابمش

3 جور خوبان آتش افروزست و مهر آتشفشان در وفا آن ذوق نبود کز جفا می یابمش

4 بعد عمری چون گرفتم دامنش ندهم ز دست گر نگیرم کام از او دیگر کجا می یابمش

5 خانه یی کز برق دیدار بتی روشن نگشت گر حریم کعبه باشد بی صفا می یابمش

6 من نمیدانم که جانست اینکه دارم یا خیال زین دو بیرون نیست باری آشنا می یابمش

7 بر سر کوی مغان اهلی به کنج عافیت پادشاه وقت بود اکنون گدا می یابمش