1 خیز که جلوه می کند چهره دلگشای گل عالم بیخودی خوش است خاصه که در هوای گل

2 نافه گشای بوستان سکه به نام گل زده خطبه بلبلان همه نیست مگر ثنای گل

3 تاج مرصع آورد شاخ ز هر شکوفه ای تحت زمردین زند بخت به زیر پای گل

4 ابر دو اسبه می رود بهر نظاره چمن سرو پیاده می شود پیش در سرای گل

5 حیف بود که ماه و گل خوانمت از سر هوس ای تو به از هزار مه چند بود بقای گل

6 مستی ما به بوی تو بهر خدا چه جای می شادی من به روی تو، بی تو جهان چه جای گل