بازآی ساقیا که هواخواه از حافظ شیرازی غزل 313

1 بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم

2 زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم

3 هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم

4 عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم

5 می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار این موهبت رسید ز میراث فطرتم

6 من کز وطن سفر نگزیدم به عمر خویش در عشق دیدن تو هواخواه غربتم

7 دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

8 دورم به صورت از در دولتسرای تو لیکن به جان و دل ز مقیمان حضرتم

9 حافظ به پیش چشم تو خواهد سپرد جان در این خیالم ار بدهد عمر مهلتم