خامی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 529

1 خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد دیدی تو یا خود دید کس کاندر جهان خر بز خورد

2 ترونده پالیز جان هر گاو و خر را کی رسد زان میوه‌های نادره زیرک دل و گربز خورد

3 آن کس که در مغرب بود یابد خورش از اندلس وان کس که در مشرق بود او نعمت هرمز خورد

4 چون خدمت قیصر کند او راتبه قیصر خورد چون چاکر اربز بود از مطبخ اربز خورد

5 آن کو به غصب و دزدیی آهنگ پالیزی کند از داد و داور عاقبت اشکنجه‌های غز خورد

6 ترک آن بود کز بیم او دیه از خراج ایمن بود ترک آن نباشد کز طمع سیلی هر قنسز خورد

7 وان عقل پرمغزی که او در نوبهاری دررسد از پوست‌ها فارغ شود کی غصه قندز خورد

8 صفراییی کز طبع بد از نار شیرین می‌رمد نار ترش خواهد ولی آن به که نار مز خورد

9 خامش نخواهد خورد خود این راح‌های روح را آن کس که از جوع البقر ده مرده ماش و رز خورد