1 مقام عاشقان در ملک جان است مکان عارفان در لامکان است

2 سرای می‌ فروشان حقیقی به خلوت خانهٔ اقلیم جان است

3 تو درد دل نمی دانی دوایش دوای درد دل سوز روان است

4 نشان و نام را بگذار و می ‌رو که راه کوی عشقش بی‌ نشان است

5 نهان است از همه عالم ولیکن ز پیدائی عیان اندر عیان است

6 بیانی می‌کنم از صورت دوست در این معنی معانی را بیان است

7 به دین سیدم چون نعمت‌الله برآنم من که دلدارم بر آن است