1 مردمی نرگس او می داند جادویی غمزه او می خواند

2 زلف او پهلوی خال لب او گویی از شهد مگس می راند

3 کار عاشق که چو ما باریک است همه زان زلف همی پیچاند

4 شیوه غمزه تو بدخویی ست همه آفاق نکو می داند

5 گر دلم بستد، و گر باز دهد صد دیگر ز کسان بستاند

6 خسرو از بهر دو بوسه پیشت نیست زر، لیک سری افشاند