مردمی نرگس او می داند از امیرخسرو دهلوی غزل 795

1 من و پیچاک زلف آن بت و بیداری شب‌ها کجا خسپد کسی کش می‌خلد در سینه عقرب‌ها

2 همه‌شب در تب غم می‌پزم با زلف او حالی چه سوداهاست این یارب که با خود می‌پزم شب‌ها

1 ماهرویا، به خون من مشتاب کشتن عاشقان که دید صواب

2 چشمت، ار خون من بریخت چه شد ترک با تیغ بود مست و خراب

1 هر که زیر پیرهن بیند مرا مرده اندر کفن بیند مرا

2 خویش را من خود کسی دانم ولی یار اگر از چشم من بیند مرا