راه عشاق رو که آن از شاه نعمت‌الله ولی غزل 182

1 راه عشاق رو که آن ره ماست بشنو این قول از حسینی راست

2 با مخالف روا نشدی به حجاز به خطا می روی مرو که خطاست

3 تا خیالش به چشم ما بنشست از نظر نقش غیر او برخاست

4 مطربا نغمه ای که ساقی ما آمد و مجلس خوشی آراست

5 ما چنین مست و تو چنین مخمور خود بگو جرم تست یا از ماست

6 نفسی کز تو فوت شد آن دم به همه عمر عذر نتوان خواست

7 نعمت الله به صورتش منگر معنیش بین که عین نور خداست