دردمندان، بسکه رم از خودنمایی از واعظ قزوینی غزل 332

1 دردمندان، بسکه رم از خودنمایی میکنند ناله های ما تلاش نارسایی میکنند

2 نیک و بد را باهم الفت نیست بیش از یک دو روز درد و صاف باده زود از هم جدایی میکنند

3 چون نفس هرکس که از میگریزد یار ماست دشمنند آنان که با ما آشنایی میکنند

4 ای که از جمعیت زر میکنی چون شعله رقص این شررها آخر از آتش جدایی میکنند

5 عرصه گیتی،بود مانند فانوس خیال هر زمان در وی گروهی خودنمایی میکنند

6 میکنم از شکوه منع خویشتن واعظ، ولی در شکایت، ناله ها، خوش بیحیایی میکنند!