دُرد دردش دوای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 319

1 دُرد دردش دوای جان منست خوش دوائی برای جان منست

2 جان من تاگدای حضرت اوست شاه عالم گدای جان منست

3 آن هوائی که روح می بخشد نفسی از هوای جان منست

4 بحر ما را کرانه پیدا نیست انتها انتهای جان من است

5 من ز خود فانی و به او باقی این بقا از فنای جان منست

6 به جفا رو نپیچم از در او جاودان این وفای جان منست

7 دل به غیرش اگر کند میلی نزد سید بلای جان منست