صاحب هنری را که بود طبع از اهلی شیرازی رباعی 462

1 عاشقم بر آن بت و دل خون که از اندیشه است کز پس هفتاد سالم بت‌پرستی پیشه است

2 از دل پرخون مستان ای پری غافل مشو کاین حریفان را به جای باده خون در شیشه است

1 بزلف اگر ببری جان بی قرار از ما فدای یک سر موی تو صد هزار از ما

2 بجان دوست که جان با تو در میان داریم چو در کنار نیایی مکن کنار از ما