آن از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 57

1 آن یکی پرسید از مفتی به راز گر کسی گرید به نوحه در نماز

2 آن نماز او عجب باطل شود یا نمازش جایز و کامل بود

3 گفت آب دیده نامش بهر چیست بنگری تا که چه دید او و گریست

4 آب دیده تا چه دید او از نهان تا بدان شد او ز چشمهٔ خود روان

5 آن جهان گر دیده است آن پُر نیاز رونقی یابد ز نوحه آن نماز

6 ور ز رنج تن بد آن گریه و ز سوک ریسمان بسکست و هم بشکست دوک