آنکه سرم بر خط فرمان از کمال‌الدین اسماعیل غزل 19

1 آنکه سرم بر خط فرمان اوست گوی دلم در خم چوگان اوست

2 دل بغمش دادم و جان هم دهم گر لب و دندان لب و دندان اوست

3 حال دلم هر چه پریشانیست پرتو آن زلف پریشان اوست

4 زهره و مه چونکه ببینی بهم دانی که زه و گوی گریبان اوست

5 تشنه بمیرد چو دلم هر که او در طلب چشمۀ حیوان اوست

6 چشمۀ خورشید بدان آب روی قطره یی از چاه زنخدان اوست

7 صبر چنان سخت کمان در غمش سست تر از عقدۀ پیمان اوست

8 دل که چنان سینه همی کرد وی دیدمش او هم نه ز مردان اوست

9 شاید اگر دل نه بفرمان ماست زانکه بهر حال که هست آن اوست